صاحب کرسی نظریه‌پردازی آینده‌پژوهی و سیستم‌های پیش‌نگر در یونسکو گفت: محیط‌های آکادمیک هنوز در روش و تفکر قدیمی هستند که باید تغییر کند، عدم قطعیت وقایع و رویدادها، دشمن ترسیم آینده نیست.
به گزارش خبرگزاری فارس، پروفسور روبرتور پولی در نشست یک روزه پیش‌بینی، آینده‌نگاری و پیش نگری در سالن اجتماعات پژوهشگاه شاخص پژوه اظهار کرد: پیش نگری واژه‌ای است که ممکن است از منظر عده‌ای یک مبحث پیش پا افتاده و بی‌اهمیت باشد، در حالی که این واژه منجر به سمت و سو گرفتن به علوم گوناگون شده است.
وی در ادامه گفت: امروزه این واژه در علوم جامعه‌شناسی و علوم انسانی بسیار مورد توجه و حایز اهمیت قرار گرفته است.
پولی به جنبه‌های مختلف پیش‌نگری اشاره کرد و افزود: پیش‌نگری شامل دو جنبه عمومی و جنبه فنی است و پیش‌بینی برخلاف پیش‌نگری در بازه زمانی کوتاهی کاربرد دارد و برای مسائلی که مربوط به ۱۰۰ سال آینده باشد مورد استفاده نیست.
وی با تاکید بر این نکته که برای اینکه بتوانیم از مفاهیم آینده‌پژوهانه در بازه‌های زمانی بلند مدت استفاده کنیم می‌بایستی حتما از متخصصان آینده‌پژوهی که حدود ۶۰ سال سابقه فعالیت در این عرصه را دارند بهره ببریم، خاطر نشان کرد: آینده‌پژوهی علمی است که بدون تجربه، دست‌یابی به آن غیر ممکن است.
عضو هیئت علمی دانشگاه ترنتو ایتالیا ادامه داد: آینده‌نگری به دنبال این است که همه چیز را تحت کنترل انسان قرار دهد، در صورتی که بعضا شرایطی پیش می‌آید که از کنترل افراد خارج است، ولی ما باید با آن شرایط کنار بیاییم، عدم قطعیت دشمن ترسیم آینده نیست و ما باید از عدم قطعیت نکته‌ای یاد بگیریم و آن این است که می‌توانیم عدم قطعیت را نیز تغییر دهیم.
عضو فدراسیون جهانی آینده‌پژوهی خاطر نشان کرد: آینده‌پژوهی ابزاری به جامعه و یا یک شرکت می‌دهد که بتواند پیش‌بینی‌های لازم را انجام دهد و در این راه ، پیش‌نگری به عنوان سومین سطح آینده پژوهی است که البته مانند پیش‌بینی نیست و پیش‌نگری با محدودیت‌های اجتماعی و روانی سر و کار دارد و به ما کمک می‌کند ابهامات را به‌صورت فهرست‌وار در نظر بگیریم و با آنها کنار بیاییم.
پروفسور پولی افزود: پیش‌بینی داده محور است که بر اساس گذشته ترسیم می‌شود، آینده‌نگاری از سناریو استفاده می‌کند و بر خلاف پیش‌بینی از آینده استفاده می‌کند و استراتژی‌هایی را در اختیار قرار می‌دهد، پیش‌نگری در وسط این دو روش قرار دارد و در وضعیتی که پیش‌بینی مربوط به گذشته است و آینده‌نگری مربوط به آینده، پیش‌نگری به وضعیت حال مربوط است و بر این نکته تاکید دارد که در وضعیت کنونی باید چه عملی انجام داد و در این شرایط به این نتیجه می‌توان رسید که ما برای ترسیم آینده نیاز به شناخت گذشته و حال داریم.
وی در ادامه اذعان کرد: باید در ابتدا از پیش‌نگری شروع کنیم و به آینده‌نگری برسیم، وقتی ما از پیش‌نگری به آینده‌نگری و سپس به سمت پیش‌بینی می‌رویم، یعنی از زمان حال شروع نمودیم و به سمت چشم‌انداز حرکت کردیم و در این میان داده‌های گذشته را نیز مد نظر قرار دادیم و این مهمترین نتیجه‌ای است که ۴۰ سال پیش بدان دست پیدا کرده‌ایم.
صاحب کرسی نظریه‌پردازی آینده‌پژوهی و سیستم‌های پیش‌نگر در یونسکو در ادامه سخنان خود بر ضرورت تغییر روش تحقیق و پژوهش در محیط‌های آکادمیک تاکید کرد و گفت: محیط‌های آکادمیک هنوز در روش و تفکر قدیمی هستند که باید تغییر کند و وضعیت دنیا روز به روز پیچیده‌تر شده و با عدم قطعیت بیشتری روبرو می‌شود، بر همین اساس باید از اکنون آینده را ترسیم کرد.
وی در ادامه با مقایسه پیش‌بینی، پیش‌نگری و آینده‌نگری ادامه داد: در مدل‌های پیش‌بینی همه به دنبال این هستند که چیزی را از قبل پیش‌بینی کنند، اما در آینده‌نگری و پیش‌بینی کسی دنبال این نیست، پیش‌بینی در بازه زمانی خیلی کوتاه بوده و آینده‌نگری نسبت به پیش‌بینی مدل‌های ذهنی و اجتماعی مشهودتری دارد، اما در پیش‌نگری همه اینها به صورت کامل محقق می‌شود.
گفتنی است، پروفسور روبرتو پلی از شخصیت‌های مطرح در حوزه آینده‌پژوهی، عضو هیئت علمی دانشگاه ترنتو ایتالیا، عضو فدراسیون جهانی آینده‌پژوهی، سردبیر ژورنال پژوهشی آکسیوماث در انتشارات اسپرینگر و مدیر دوره تحصیلات تکمیلی آینده‌نگاری اجتماعی دانشگاه ترنتو ایتالیا و صاحب کرسی نظریه‌پردازی آینده‌پژوهی و سیستم‌های پیش‌نگر در یونسکو است که به دعوت پژوهشگاه شاخص‌پژوه و برای شرکت در این کارگاه به ایران سفر کرده است.
پاورپوینت سخنرانی او را می توانید از طریق این لینک دریافت کنید.
