نیویورک تایمز مقالهای منتشر کرده است به قلم توماس فریدمن، برنده سه جایزه پولیتزر و ستوننویس مشهور این روزنامه. فریدمن اینبار به سراغ تغییرات اقلیمی در خاورمیانه رفته است. نام مقاله «نقاط داغ جهان» هست که به گمانم بسیار هوشمندانه انتخاب شده و ایهام جالبی در آن است که هم به بالارفتن دما در این منطقه اشاره دارد و هم به «داغ شدن منازعات سیاسی».
فریدمن در در همان ابتدای مقاله، حرف آخرش را میزند و مینویسد:
«نظر شخصی من این است اگر در خاورمیانه، منازعهی میان شیعه و سنی، کرد و ترک و البته مسلمانان بهزودی پایان نیابد، طبیعت، این منطقه را نابود خواهد کرد.»
فریدمن سپس به گزارشات رسانههای جهان از ثبت بالاترین دماها در منطقهی خاورمیانه (به عنوان مثال ماهشهر) و تبعات سیاسی تغییر اقلیم، اشاره میکند و مینویسد:
«دو هفته قبل و در پی اعتراضات خیابانی، حیدرالعبادی، نخستوزیر عراق، سه معاون رئیسجمهوری و دفتر معاونت نخستوزیری را برکنار کرد. این اقدام بخشی از پاسخ دولت به درخواست شهروندانی بود که به دلیل کمبود برق برای هواسازها و کولرها در خیابانهای بغداد تظاهرات کردند. پیش از این دولت اعلام کرده بود در شبانهروز، بیشتر از چند ساعت نمیتواند برق مورد نیاز کولرها را تامین کند و مردم را با دمای ۵۰ درجه سانتیگراد، بدون خنککننده گذاشته بود.
گرما در عراق، حتی جنگ با داعش را هم تحت تاثیر قرارداده است و نیروهای دولتی اکنون روی تامین برق ۲۴ ساعته متمرکز شدهاند.
در ایران هم «نخستین مصوبه کابینه تازه انتخابشده ایران به ریاست حسن روحانی، رئیسجمهوری این کشور، نه درباره جنگ در خاورمیانه و نه درباره مذاکرات هستهای بلکه درباره جلوگیری از خشک شدن دریاچه ارومیه بوده است.»
فریدمن با استناد به یافتههای مرکز مطالعات اقلیمی و امنیتی در واشنگتن مینویسد:
«در پاکستان طی سالهای اخیر تعداد مرگومیر در اثر گرما بیشتر از مرگومیر در اثر حملات تروریستی شده و این نشان میدهد که مساله تروریسم و آبوهوا در کشتن مردم با یکدیگر رقابت میکنند. چنین مشکلات آبوهوایی موجب سستشدن رشتههای قرارداد اجتماعی (سازمان دولت) در این کشورها شده و دولتها برای اینکه بتوانند دوام بیاورند باید پروژهها و هزینههایی را برای مقابله با آثار سوء تغییرات آبوهوا تعریف کنند و آنهایی که خود را نماینده مردم نمیدانند نیز سعی میکنند از روشهای دیگری بهره گیرند.»
«نمونه بارز چنین رخدادهایی را در سوریه میتوان دید که جنگ خانمانسوز چهارساله در این کشور، نزدیک به یکمیلیون کشاورز و دامدار را آواره شهرها کرده و در آنجا هم دولت بشار اسد نمیتواند کمکی برای برآورده شدن نیازهای آنها یا جنگ با داعش کند»
فریدمن مقالهاش را با هشداری به ساکنان خاورمیانه تمام میکند آنجا که میگوید:
«آتشی که خاورمیانه را میسوزاند، مادر طبیعت است. درواقع این طبیعت است که برایش شیعه و سنی فرقی ندارد و براساس فیزیک و شیمی و زیستشناسی و بیولوژی، در حال از بین بردن همه مردم است. پس روش بهتر و عاقلانهتر این است که جنگ در خاورمیانه متوقف شود و همه دست به دست هم دهند تا فکری برای مقابله با مشکلاتی که طبیعت پیش پای بقای انسانها در این منطقه گذاشته است کنند.
منبع:
وبسایت نظرنیوز، میثم دعایی
