دانشمندان هشدار می‌دهند که اگر میزان تولید گاز کربنیک به شکل قابل ملاحظه‌ای کاهش نیابد حیات دریایی به طوری جبران‌ناپذیر تغییر خواهد کرد.

به گزارش بی.بی.سی، به نوشته این گروه از دانشمندان، اقیانوس‌ها در حال گرم شدن، از دست دادن اکسیژن، و بیشتر اسیدی شدن به سبب افزایش گاز کربنیک (دی اکسید کربن) هستند.

در این پژوهش تازه که در شماره ویژه نشریه “ساینس” منتشر شده، ۲۲ دانشمند در گزارشی تحقیقاتی نوشته‌اند که ترکیب تهدیدهای مرتبط با افزایش گاز کربنیک، خطری بزرگ برای اقیانوس‌ها به وجود آورده است.

به گفته این دانشمندان، سیاستمدارانی که تلاش دارند تا راه حلی برای بحران تغییرات آب و هوایی بیابند تا کنون توجه اندکی به تاثیر این تغییرات بر اقیانوس‌ها داشته‌اند.

محققان می‌گویند واضح است که گاز کربنیک تولیدی از سوخت‌های فسیلی، سریعتر از همیشه در حال تغییر ماهیت دریاها از دوران “انقراض بزرگ” است.

“انقراض بزرگ” به دوره ای نزدیک به ۲۵۰ میلیون سال قبل اتلاق می‌شود که حیات بر روی کره زمین به طور کامل از بین رفت.

پژوهشگران هشدار می‌دهند که اقیانوس‌ها حدود ۳۰ درصد گاز کربنیکی را که از سال ۱۷۵۰ تولید شده است به خود جذب کرده‌اند و این وضعیت باعث شده تا آب دریاها بیشتر اسیدی شود.

بنا به این تحقیقات، اقیانوس‌ها همچنین از افزایش دمای کره زمین آسیب دیده و بیش از ۹۰ درصد گرمای تولید شده از جوامع صنعتی را از سال ۱۹۷۰ به خود جذب کرده‌اند.

گرمای اضافه باعث شده تا اقیانوس‌ها سخت‎تر بتوانند اکسیژن را در خود نگه دارند.
‘تغییرات بنیادی’

آزمایش‌های تازه نشان می‌دهند که اغلب موجودات زنده می‌توانند در آینده در برابر تغییراتی که با افزایش گاز کربنیک، مانند اسیدی شدن یا کمبود اکسیژن در آب دریاها، ایجاد می‌شود مقاومت کنند اما برخی موجودات در این روند از بین خواهند رفت.

ژان پیر گاتوسو، نویسنده ارشد این مطالعات، می‌گوید: “در مذاکراتی که تا به حال درباره تغییرات جوی صورت گرفته، توجه اندکی به اقیانوس‌ها شده است. حالا تحقیقات ما، دلایل متقاعد کننده ای برای لزوم ایجاد تغییراتی بنیادی در نشست آتی سازمان ملل فراهم می‌آورد.”

به نوشته این پژوهشگران، میزان کربنی که امروز انسان تولید می‌کند می‌تواند وضعیت زمین را به شکل برگشت‌ناپذیری برای نسل‌های بعدی تغییر دهد.

اسیدی شدن اقیانوس‌ها، به عقیده این دانشمندان، به احتمال زیاد بر روند تولید مثل و رشد برخی موجودات زنده، به ویژه آنها که پوسته یا اسکلتی از کربنات کلسیم دارند، تاثیر خواهد گذاشت.

به گفته محققان، این تغییرات علاوه بر سلامت انسان‌ها، بر صنایع شیلات و ماهیگیری، آبزی‌پروری، و حتی توریسم تاثیرگذار خواهند بود.