شرکت ملی پالایش و پخش فرآوردههای نفتی ایران با بیان اینکه بنزین وارداتی در مقایسه با بنزین تولیدی پتروشیمی ها دارای کیفیت بالاتر و هزینه کمتری است از آغاز شمارش معکوس حذف بنزین پتروشیمی از سبد سوخت خودروها خبر داد و اعلام کرد: بنزین وارداتی دارای استانداردهای یورو چهار اتحادیه اروپا است.
به گزارش خبرگزاری مهر، شرکت ملی پالایش و پخش فرآوردههای نفتی ایران با انتشار اطلاعیهای، اعلام کرد: با توجه به برخی محدودیتها، از چند سال قبل تولید روزانه ۶ میلیون لیتر بنزین خام (ریفرمیت) درپتروشیمیها آغاز شد که واردات بنزین کشور را به حدود ۳ تا ۴ میلیون لیتر در روز کاهش داد.
دلایل آلوده بودن بنزین پتروشیمیها
ریفرمیت (بنزین خام) دریافتی از پتروشیمیها دارای آروماتیک ۶۰ تا ۷۰ درصد و بنزن حدود ۶ تا ۱۰ درصد است که بعد از اختلاط با دیگر مولفه های بنزین و تنظیم مشخصات آن مطابق با استاندارد فعلی به بازار عرضه می شود.
محصولات بعضی از پتروشیمی های تولید کننده ریفرمیت مدتی است با تغییر و اصلاح فرایند، با آروماتیک حدود ۶۰ – ۵۵ درصد و بنزن حدود ۲ درصد عرضه میشود که البته کاهش بنزن موجب کاهش اکتان محصول نهایی به کمتر از ۹۳ شده است.
از سوی دیگر ریفرمیت دریافتی از دیگر پتروشیمیهای فعال در تامین بنزین از اکتان مناسب برخوردار نبوده و در موارد زیادی اکتان محصول آنها حتی کمتر از ۸۴ است و این در حالی است که باید عدد اکتان آن برای تحویل باید حداقل ۹۵ باشد.
در اکثر روزهای بهمن سال ۹۲ شرایط به همین منوال بوده است. بر این اساس، برای امتزاج و تولید محصول نهایی از ریفرمیت فوق، نیاز به اکتان افزای مازاد بوده و این امر باعث شد تا کیفیت بنزین پالایشگاههای استفاده کننده از این محصولات بسیار افت کرده و مقدار بنزن آن به بیش از ۳ درصد و مقدار آروماتیک به بیش از ۴۰ درصد افزایش یابد در حالی که میزان بنزن و آروماتیک طبق استاندارد یورو ۴ به ترتیب حداکثر یک درصد و ۳۵ درصد است.
بالا بودن عوامل مذکور نسبت به استاندارد، آثار سوء مضاعفی را بر محیط زیست داشته و دارد. از این رو به منظور کیفی سازی و تحویل بنزین با شرایط مطلوب تر تلاشهای مستمر و دامنه داری برای کاهش هرچه بیشتر عوامل آلاینده در بنزین انجام شده است.
بنزین وارداتی پاک و ارزان است
در ادامه این گزارش آمده است: در حال حاضر قسمت اعظم بنزین سوپر وارداتی از جنوب کشور دارای مشخصات آروماتیک ۳۹ درصد، بنزن ۱٫۹ درصد و دارای اکتان ۹۵ است که چنانچه ملاحظه می شود این محصول در قیاس با ریفرمیتهای دریافتی از پتروشیمی ها در شرایط مطلوب تری قرار دارد.
موضوع دیگر آن که قیمت ریفرمیت دریافتی از پتروشیمی ها طبق قراردادهای منعقده و توافقهای صورت گرفته قبلی معادل نفتای فوب خلیج فارس به علاوه ۲۲۰-۲۳۵ دلار است.
باتوجه به قیمت بنزین وارداتی با اکتان ۹۵ ، به ازای هر تن دریافت ریفرمیت از پتروشیمی معادل ۱۱۵ – ۱۰۰ دلار و بر اساس فرمول خرید از پالایشگاههای داخلی برای هر تن ریفرمیت، به پتروشیمیها ۱۱۳-۱۴۵ دلار اضافه پرداخت صورت می پذیرد. به علاوه این موضوع موجب می شود که واحدهای پتروشیمی به دلیل خروج از فرایند طراحی خود با کاهش تولید در واحدهای فرایندی مواجه و در نتیجه تولید محصولات نهایی برای صنایع پایین دستی در این واحدها نیز با کاهش مواجه شود.
از سوی دیگر پتروشیمیها به دلیل تأمین خوراک از سایر منابع با قیمتی بالاتر، محصول نهایی گرانتری تولید و عرضه می کنند که این امر با مفاد اقتصاد مقاومتی ابلاغی مقام معظم رهبری مغایرت دارد.
با توجه به آنچه اشاره شد و بر مبنای اصول مبرهن رعایت مزیتهای نسبی، جایگزینی واردات بنزین مطابق استاندارد یورو ۴ به میزان مورد نیاز به جای دریافت ریفرمیت از پتروشیمی ها مطابق یک برنامه ریزی اصولی و با رعایت جوانب مختلف زیست محیطی و اقتصادی انجام شده است.
هرچند مطابق گزارشها و اخبار منتشر شده با بهره برداری از واحدهای توسعه ای و ارتقاء کیفی پالایشگاه شازند و تندگویان تهران و ورود محصولات این واحدها به عرصه مصرف در سال گذشته، هم اکنون وضعیت کلی کیفیت سوخت و هوای کلانشهرها شرایط مطلوب تری یافته و در حال حاضر با توزیع بیش از ۱۴ میلیون لیتر بنزین پاک تولیدی پالایشگاه امام خمینی (ره)شازند، شهرهای تهران، کرج و اراک تحت پوشش کامل بنزین فوق قرار دارند.
همچنین با تکمیل و راه اندازی واحدهای ارتقای کیفی و کمی پالایشگاه اصفهان، پالایشگاه بندرعباس و پروژه ستاره خلیج فارس در آینده نزدیک، انتظار می رود ضمن تأمین کامل بنزین مورد نیاز کشور، مقدار قابل توجهی نیز صادر شود.
در صورتی که شرکتهای پتروشیمی مزبور که عموما” تحت مالکیت بخش خصوصی” اداره میشوند، آمادگی تولید و تحویل ریفرمیت مطابق با کیفیت مورد نیاز را به نحوی که امتزاج نهایی آنها با دیگر مولفه های تولید بنزین، بتواند بنزین مطابق با استاندارد یورو ۴ تولید کند، داشته باشند، با رعایت قیمت رقابتی، می توانند به عنوان جایگزینی برای تأمین کمبود بنزین وارداتی مطرح بوده و به عنوان یکی از گزینه های تصمیم گیران باقی بمانند.