آرش پور ابراهیمی – هفته نامه اکونومیست در آستانه سال نو چینی از سخت تر شدن شرایط شرکت خارجی در این کشور نوشته است.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، هفته نامه اکونومیست در تازه ترین شماره اش نوشته که بازار چین دیگر برای سرمایه گذاری شرکت های خارجی جذاب نیست. به اعتقاد روبرتو گویزتا، رئیس سابق شرکت کوکاکولا، پانزدهم آوریل سال ۱۹۸۱ یکی از مهمترین روزها در تاریخ جهان بوده است چرا که در آن روز نخستین کارخانه تولید نوشابه کوکاکولا در چین افتتاح شد، آن هم در دوران پس از انقلاب کمونیستی چین. سیاست های دنگ شیائوپینگ، باعث سرمایه گذاری شرکت های خارجی در چین و به تبع آن مجموعه ای از تغییرات در چین شد که این کشور را به از نظر رشد اقتصاد به یکی از سریع ترین و از نظر اندازه اقتصاد به یکی از بزرگترین اقتصادهای جهان تبدیل کرد. طی چند دهه گذشته، شرکت های چند ملیتی به چین هجوم آورده اند و پس از بحران مالی جهانی اخیر نیز بسیاری از شرکت ها به بازار چین به عنوان منجی مینگریستند. اما اکنون به نظر میرسد که دوران هجوم به چین به پایان رسیده است.
البته از برخی جنبه ها، هنوز هم بازار چین فریبنده به نظر میرسد؛ هرچند که بازار این کشور هشت درصد بازار مصرف بخش خصوصی را به خود اختصاص داده اما طی سال های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳، مصرف کنندگان چینی بیش از مصرف کنندگان هر کشور دیگری در جهان عامل رشد مصرف بخش خصوصی بوده اند. شرکت هایی مانند جنرال موتور و اپل نیز سودهای کلانی را از بازار چین بدست آورده اند. اما برای بسیاری از شرکت های خارجی، شرایط فعالیت در اقتصاد چین سخت تر میشود چرا که رشد اقتصادی چین کند شده و این در حالی است که هزینه های این شرکت ها رو به افزایش است. یافتن نیروی کار جوان و مستعد در چین سخت تر شده و دستمزدها نیز روندی صعودی به خود گرفته اند. برای مثال شرکت تولید سخت افزار رایانه ای آی بی ام (IBM) اعلام کرده که درآمد این شرکت در سه ماهه آخر سال ۲۰۱۳ در چین به میزان ۲۳ درصد افت کرده است.
دولت چین همواره نسبت به شرکت های خارجی برخی از بخش ها مانند بخش بانکی و شرکت های اینترنتی سختگیری میکرد اما اکنون به نظر میرسد که دامنه سختگیری ها به دیگر بخش ها نیز کشیده شده است. هنگامی که قانون حمایت از مصرف کننده در چین از اول ماه مارس اجرایی شود، انتظار میرود که شرایط برای شرکت های خارجی سخت تر نیز بشود. همین حالا نیز شرکت هایی مانند استارباکس به این متهم هستند که در مقایسه با مصرف کنندگان اروپایی و آمریکایی، بهای بیشتری را از مصرف کنندگان چینی طلب میکنند.
سرمایه گذاران نیز دیگر از سرمایه گذاری های هنگفت شرکت ها در چین استقبال نمیکنند. افزایش دستمزدها باعث شده که استفاده از نیروی کار انسانی بیشتر توجیه اقتصادی نداشته باشد و به همین خاطر شرکت ها در چین باید به دنبال افزایش بهره وری باشند. همچنین شبکه های اجتماعی و فعال شدن بیشتر مصرف کنندگان چینی باعث شده که شرکت های خارجی نسبت به افکار عمومی در چین پاسخگوتر باشند، فرآیندی که به بهبود محیط کاری کارگران و البته افزایش هزینه ها میانجامد. در چنین شرایطی هفته نامه اکونومیست مینویسد که چین اگرچه هنوز برای سرمایه گذاری شرکت های خارجی مزایای خودش را دارد اما دوران طلایی این کشور دیگر سپری شده است.